Sa kadakilaan ng adhikain
ng makapangyarihan mong pluma,
iminumulat ang masa
sa bawat likha nitong obra.
Sa iyong mga tula,
tinatablan sila.
Kanilang ninanamnam
ang bawat mong salita.
"Pagkat para saan ang makata?
Para saan ang tula?
Kundi rin lang malaya,
At hindi nagpapalaya"
Pluma at paninindigan
ang tangi mong tangan.
Ito ang iyong sandatang
pantapat sa armas ng kalaban.
Ang mga hinabi mong kataga
ay higit na mapaminsala
higit pa sa bala ng kalaban
o anumang sandata.
'Pagkat mamatay ma't mawala
ang isang makata,
libu-libong tulog na diwa na
ang ginising ng kanyang tula.
Ang makata'y dinakip,
binusalan ang bibig.
Diwa niyang makabayan
pilit sinasagkaan.
Ngayon makata'y detenido,
nasa madilim na yugto.
Isang malamlam na lampara
ang tangi niyang kasama.
Ngunit sa taglay nitong apoy
lagablab ng diwa'y dadaloy.
Tula niya'y magpapatuloy.
'Di pansin ang panaghoy.
Maalab niyang panitikan
pilit man nilang sugbaan
patuloy na magniningas,
muli't muling babalikwas.
Ngayon makata'y detenido
tinanggalan ng laya
Pero kailanma'y 'di sumuko.
Ni minsan "di nanghina.
-Grobyas Magdiwang
Alay kay Ericson Acosta
ika-8 ng Mayo, ika-pito ng gabi
No comments:
Post a Comment