POLDET: Panata sa Kalayaan ng mga Detenido Politikal

POLDET

PANATA SA KALAYAAN NG MGA DETENIDO POLITIKAL

December 3 and 10, 2011 / 7pm

Access Point Bar and Resto, Sct. Borromeo St., Timog Area, Quezon City

POLDET is a cultural presentation on the nation’s struggle for artistic and political freedom as reflected in the works of artists behind bars featuring performances from Jess Santiago, Bobby Balingit of Wuds, Chickoy Pura of The Jerks, Cabring Cabrera of Datu's Tribe, Pochoy Labog of Dicta License, art groups Anino Shadow Play Collective, UP Sining at Lipunan, Bersus, Nuno ni Nena, BLKD, Sinagbayan and other artists.

Highlights include testimonial monologues from former political detainees like poets Bonifacio Ilagan, Judy Taguiwalo, and Axel Pinpin, SELDA Secretary-General Angelina Ipong, and health workers of the Morong 43. The show will also highlight the plight of current political prisoners including poet Alan Jazmines, film student Maricon Montajes and cultural worker Ericson Acosta.

Acosta’s songs and poetry, which earned him a nomination as finalist in the prestigious 2011 Imprisoned Artist Prize of international group Freedom to Create, will be featured in POLDET.

Petition-signing will be held at the KARAPATAN information booth. You may also send a petition-postcard to Philippine authorities. Human rights campaign merchandise such as shirts, pins, bookmarks and stickers will also be available at the booth. Proceeds will go to legal defense and campaign fund of political prisoners.

For inquiries and donations, please contact

­Cynthia (0915-4872495) or Sarah (0921-7417469)

Detained artist is finalist in int’l art award

Artist and political detainee Ericson Acosta is one of the three finalists in the prestigious 2011 Imprisoned Artist Prize.

The other two finalists are musician Win Maw of Burma and filmmaker Dhondup Wanchen of Tibet.

The Imprisoned Artist Prize is one of the awards given by Freedom to Create, an international award-giving body launched in 2008 aimed to “celebrate the courage and creativity of artists and the positive influence of their work to promote social justice and inspire the human spirit”.

Acosta is the sole Filipino finalist in the Freedom to Create Awards.

The Imprisoned Artist Prize is presented to artists who are incarcerated “because of their courage and creativity in pursuing their art, and the role of their work in highlighting injustice”. One winner will be awarded USD$25,000, which will then be utilized in securing the artist’s release, and advocacies and campaigns for his or her freedom.

“In 2011, we have received over 2000 prize entries from more than 145 countries around the globe. A total prize fund of US$100,000 will be awarded to the winning artists and their nominated advocacy organisations to further the cause their artwork has highlighted,” the group’s website said.

Among the judges for the Prize are actress Daryl Hannah, novelist Salman Rushdie and danseur Mikhail Baryshnikov. Winners will be announced on the Freedom to Create Award Festival on November 19 in Cape Town, South Africa.

Acosta is an artist, journalist and cultural worker who was illegally arrested by members of the Armed Forces of the Philippines on February 13, 2011 in Barangay Bay-ang, San Jorge, Samar province in the Eastern Visayan region. He faces trumped-up charges of illegal possession of explosives and is currently detained at the Calbayog City sub-provincial jail. Acosta's counsel filed a Petition for Review of his case before the Department of Justice (DOJ) last September 1.

Even in jail, Acosta continues to make his art and music heard despite and in spite of the most pressing of circumstances. A raw recording dubbed “Prison Sessions” featuring Acosta singing his original compositions in jail instantly enjoyed thousands of hits and followers online. He also maintains an online journal, Jailhouse Blog.

Acosta’s supporters call on DOJ Sec. Leila de Lima to immediately withdraw fabricated complaints against him. Among his supporters are officials of the National Commission for Culture and Arts (NCCA), National Artists for Literature Bienvenido Lumbera and F. Sionil Jose, Philippine Center of International PEN (Poets & Playwrights, Essayists, Novelists), Concerned Artists of the Philippines, University of the Philippines National Writers’ Workshop fellows and panel, and artists from the USA, Canada, Europe and Asia who attended the International Conference on Progressive Culture last July. ###

Pambihira

Ericson Acosta sings his song "Pambihira" with his son on guitar at the Samar sub-provincial jail in Calbayog City.

Pambihira
Written by E. Acosta

Intro: G

I
G
Kung sakali mang mapagpasyahan kong D Em C
Di na muna tumanda, pwede kaya?
G
Kung sakali mang mapaglibangang D Em Bm
Humugis ng paso sa pusod ng dagat

Chorus
Bm C Bm
Magtagumpay kaya ako C G
Sa mga pambihirang panukala kong ito?
G C G
Hmmmmm...
G C
Malamang ay hindi
G C G
Hmmmmm...
G
Malamang ay hindi

II
Kung sakali mang ang kahilingan ko'y
Maisilang na muli, ano nga bang mali?
Kung sakali mang mangailangan
Ng yelong galing sa bunganga ng bulkan

Repeat Chorus

Ad lib
G --, E -- E7

III
A F#m
At kung sakaling aking masuri
A
Mga utos ng hari F#m
Kailangang mabali na ngayon

Chorus 2
C#m D C#m
Magtagumpay kaya ako D A
Sa mga pambihirang panukala kong ito?
A D A
Hmmmm
A D
Di pwedeng hindi
A D A
Hmmmm
A D
Di pwedeng hindi


Peculiar

If I ever decide to stop growing old / Could it happen? / If I ever fancy making pottery in the depths of the sea / Could I pull off these peculiar schemes? / Perhaps not / Perhaps not

If I ever ask to be reborn / What could be wrong? / If I ever require ice from a volcano's mouth / Could I pull off these peculiar schemes? / Perhaps not / Perhaps not

And suppose I conclude / We must now break a tyrant's wishes and whims / Can I pull off these peculiar schemes?

There's no way I can't / There's no way I can't

Higanteng Nahihimbing

ni Omeng Rodriguez

Ilang taon ko na rin hindi nakikita si Ericson. Bukod sa pagbasa sa kanyang mga blog entry, mga interbyu na mapapanood sa youtube at pakikinig sa kanyang mga orihinal na awitin sa soundcloud, mas ninais kong makita at makamusta siya ng personal. Nang magkaroon ng pagkakataong maapruba ang paggawa ng isang proyekto para sa mga bilanggong politikal, alam kong magiging makabuluhan ang dalawang araw na pananatili sa syudad ng Calabayog sa isla ng Samar upang dalawin doon ang hinahangaang alagad ng sining.

Matapos ang lampas tatlong oras na biyahe mula Tacloban, kasama sina Wena, Sinag at Eman, ang nag-iisang anak nina Ericson at Kerima, at sa tulong na rin ni Gerry na ka-henerasyong aktibista sa UP na nakabase na sa Tacloban, bagaman pagod sa biyahe, maluwalhati naming narating ang Calbayog sub-provincial jail. Ilang metro lamang ang layo nito sa highway. Tila isa itong pinaglumaang warehouse ng ahensiya ng pamahalaan na ginawang kulungan ng mga presong nahuli sa sinasakupang lugar. Sa pagsilip sa siwang ng tarangkahan ng guwardiya at tuluyan nitong pagbukas, bumungad sa amin ang mga taong nakasibilyan. Bagaman may pagtataka sa kanilang mukha sa aming pagdating, naroon din naman ang kanilang magiliw na pagtanggap sa amin bilang mga dalaw.

Ipinahiram ng warden ang kanyang mesa upang may mapatungan kami ng gamit. Dinala ito sa kuwartong itinalaga na lugar ng pagbisita sa mga nakapiit doon na preso. Ang mga sumunod na kuwarto nama'y nagsisilbing mga selda at tarima. Sa isang gilid may maliit na tindahan ng tsitirya, tinapay at softdrinks. Parang itong isang maliit na komunidad; may mga kubo, may mga batang naglalaro, may mga buntis na asawa ng ilang preso, at may inaalagaang mga hayop sa likurang bakuran. Ilang minuto lamang, dumating si Ericson. Magiliw niya kaming niyakap. Bagaman aminado na hindi siya gaanong nakatulog dahil sa antisipasyon sa pagdalaw ng mga kaibigan, nananatili ang palabiro niyang katangian na sinamahan ng ngiting tatak na niya noong magkakasama pa kami sa kolehiyo.

Sa kamustahan namin nalaman ang ilan sa kanyang kalagayan sa loob ng piitan; kung papano niya ginawang silid-aralan ang piitan upang matutong magsulat at magbasa ang kanyang mga kasama sa selda, ang pagpapalalim ng talakayan sa pagitan ng mga preso sa mga lokal at pambansang usapin, at ang pagdiin sa mga protesta sa loob mismo ng piitan dahil sa pag-abuso sa kapangyarihan ng ilan sa mga namamahala doon. Habang nagkukwentuhan, makikita naman sa labas ang palakad-lakad na nakasibilyang kalalakihan na binanggit ni Ericson na kasapi ng mga militar na nagtayo ng kampo sa likuran ng piitan simula ng siya'y mahuli. Ikinuwento niya ang kalagayan ng ilan sa mga preso; ang mga kinasadlakan ng mga goons ng mga natalong politiko, ang aleng sa halip na ikulong ang anak na maysala ay siya ang ikinulong, at ang mga karaniwang kuwento ng mga presong biktima ng inhustisya sa lugar.

Kahit kami'y nasa lugar ng piitan, para na kaming iniligid ni Ericson sa buong probinsiya ng Samar gamit ang kanyang mga salita, galaw at tila pag-awit ng kasaysayan ng islang pinili niyang maging lunan ng tunggalian. Isinalaysay niya ang kanyang naging karanasan sa paglingkod sa kanayunan; kung paano siya dinakip at pinaratangan ng mga militar, ang ginawang pagsuporta at pagtanggol sa kanya ng masa upang siya'y bawiin, at ang nakaukit ng kamalayan sa diwa ng himagsikan na nananahan sa buong isla ng Samar na walang ipinagkaiba sa iba pang probinsya at isla sa Pilipinas.

"Isang higanteng nahihimbing ang isla ng Samar, isang higanteng marapat gisingin" sabi ni Ericson.